Een bende frustrés

Ruud Goossens, chef politiek van De Morgen, stapt op. Hij doet dat één dag nadat de heer algemeen hoofdredacteur Klaus Van Isacker eindelijk zijn toekomstplannen voor de krant uit de doeken heeft gedaan. Twee weken geleden diende politiek journaliste Liesbeth Van Impe al haar ontslag in, vorige week volgde Gorik Van Holen. Gisteren had Tom Cochez al z’n medewerking met De Morgen opgezegd.

Ruim drie weken. Zolang heeft de heer Van Isacker de tijd gehad om post factum een toekomst voor de krant te verzinnen waarin dertien ontslagen medewerkers niet meer zouden passen. Gisteren kwam de heer Van Isacker uiteindelijk met het volgende toekomstplan op de proppen:

1. Bij De Morgen komen we op voor de zwakkeren, autochtoon of allochtoon. (Letterlijk! Sic! Quote/unquote!)
2. Er liggen hier twee edities van De Morgen van de voorbije twee weken. Blader er eens door, want zij komen zeer dicht in de buurt van mijn visie op de krant.
3. De ‘eilanden’ worden herschikt, zodat de chef nieuws uitkijkt over de schrijvende journalisten.
4. Er komen enkele verschuivingen aan de top. Zo zal chef nieuws Eddy Eerdekens zich voortaan concentreren op de website zonder dat hij naar Kobbegem moet, waar nochtans wel de voltallige webredactie van De Morgen huist.
5. Nu er heel wat personeel vertrokken is, gedwongen of vrijwillig, is er budgettaire ruimte vrijgekomen voor nog maar eens een nieuwe chef: Jules Hanot! Jules kennen we vooral als de echtgenoot van Marianne De Baere, volgens LinkedIn editor of all newspaper supplements at newspaper De Morgen, en als de auteur van spraakmakende columns als ‘De Beursbengel’ en ‘TV Jules’. Hij wordt nu ook de overkoepelende chef van lay-out en eindredactie.

Waar de hoofdredactie van De Morgen inhoudelijk naartoe wil, kwamen de personeelsleden niet te weten. Gesteld dat bovenstaand ‘toekomstplan’ er al was vóór 15 mei, blijft het onduidelijk waarom dertien medewerkers er objectief niet meer in pasten. En de heer Van Isacker gaf gisteren zelf toe dat er nog wat ‘gaten’ zitten in wat hij zijn visie noemt: “Voorlopig weten we nog niet welke eindredacteur we op de politiek zullen zetten.” Ah ja, want Vicky Vanhoutte, de eindredactrice die zich gespecialiseerd had in de politieke pagina’s, is op 15 mei samen met haar levenspartner Bert Bultinck op straat gegooid.

De grootste ingreep is dus de facto de herschikking van de bureaus, zodat de cheffen rechtstreeks de journalisten zullen kunnen zien van op hun bureau. Daar is ongetwijfeld bijzonder lang en diep over nagedacht. Omdat ikzelf een domme kloot ben met weinig voorstellingsvermogen, heb ik een schemaatje gemaakt. Dit is de huidige situatie:

In de huidige structuur streeft elk eiland z'n eigen geluk en onafhankelijkheid na.

Omdat de cheffen toch beter zouden moeten kunnen controleren of de journalisten wel aan het schrijven of bellen zijn, zal vanaf 5 juli worden overgegaan naar een indeling die er – zo vermoeden wij – als volgt kan uitzien:

Orde en structuur moeten de werksfeer bij De Morgen ten goede komen.

Naar we vernomen hebben, is de heer algemeen hoofdredacteur er nog niet uit waar hij het krijtbord zal hangen met de richtlijnen en taken van de dag.

Mijnheer Van Isacker zal het allicht ook niet met mij eens zijn dat de herschikking van de werkvloer het meest opvallende luik van zijn gedurfde toekomstplan is. Hij zal volhouden dat het binnenhalen van Jules Hanot als overkoepelende chef van eindredactie en lay-out de voornaamste ingreep is. Zouden we daaruit mogen concluderen dat er vijftien mensen vertrokken zijn opdat er plek vrijkwam voor de heer Hanot? Is het dáárom dat de heer Van Isacker de redactievergadering van gisteren begonnen is met een dankwoord aan de ontslagenen, van wie er, onder andere door hun ontslag, niemand aanwezig was?

Dat het misschien een heel klein beetje cynisch is dat je “om economische redenen” eerst dertien mensen buiten schopt en vervolgens alwéér een vetbetaalde chef aan boord hijst, mag natuurlijk niet gezegd worden. En zeker niet op De Morgen. De politieke redactie kan ervan meespreken. Zij kreeg gisteren, na de uitleg van de heer Van Isacker, door een ziedende Walter Pauli, alom gerespecteerd voor z’n encyclopedische kennis en z’n vlijmscherpe pen, het volgende toegebruld:

Jullie zijn een bende frustrés!

Dan vraag je je af: is dat verfijnde gebries de strategie die de hoofdredactie hanteert om de uitgedunde politieke redactie te versterken? Want na Gorik Van Holen en Liesbeth Van Impe heeft ook de heer Tom Cochez gisteren zijn medewerking als politiek journalist opgezegd:

Klaus, Bart, Peter,

Na de gebeurtenissen van de voorbije maanden zie ik het niet langer zitten om voor De Morgen te blijven werken.

Mvg,

Tom

En nu is Ruud Goossens, de chef politiek, zijn onderdanen gevolgd. Moedig. En sterk. Zeker in deze tijden van moeizame regeringsvorming. Blijven ondertussen over als ‘gewoon’ voetvolk op de politieke redactie: Tine Peeters en Fabian Lefevere. Een politieke redactie van twéé personen. Zij krijgen wel nog versterking van senior writer en all-round klasbak Filip Rogiers, en als de nood hoog is – ik zou het gaan denken – van de heren Bart Eeckhout en Jeroen Verelst.

Door de uitbarsting van mijnheer Pauli, nauwelijks drie weken na het afsluiten van de slopende ontslagprocedure, geeft de hoofdredactie niet de indruk dat ze erom maalt dat de politieke redactie ten prooi valt aan een algehele leegloop. De leiding van De Morgen lijkt niet te beseffen dat meer en meer journalisten in hun hoofd afscheid aan het nemen zijn van hun eigen krant. Dat zij merken dat het project waar zij jaren aan een stuk voor gelééfd hebben aan het oplossen is in het niets. Dat de journalisten die niet aan het uitkijken zijn naar een andere werkgever de uitzonderingen zijn.

Tekenend daarvoor was het einde van de redactievergadering. Na de uitleg over z’n ‘toekomstplan’ vroeg de heer Van Isacker: “Zijn er nog vragen?” Het antwoord kon niet duidelijker zijn: werklijk niemand had een vraag te stellen, iedereen draaide zich om en toog terug aan het werk.

Als we ontslagnemend journalist Gorik Van Holen enigszins sarcastisch vragen of hij er na de bekendmaking van de stralende toekomst van De Morgen geen spijt van heeft dat hij vorige week zijn ontslag heeft ingediend, antwoordt hij:

Spijt? Na een dag als gisteren heb ik er spijt van dat ik mijn ontslag niet nóg eens kan indienen.